کد مطلب:276543 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113
شفاعت او درباره هفتاد هزار تن از گنهکاران
و بر این امر دلالت می كند روایتی كه در بحار به سند خود از حضرت ابی عبد اللَّه
[ صفحه 613]
صادق علیه السلام از پدرش از جدش از امیر مؤمنان علی علیه السلام كه فرمود: بهشت را هشت درب است، از یك در پیغمبران و صدیقین داخل می شوند، و از در دیگر شهدا و صالحین و از پنج در شیعیان و دوستان ما داخل می شوند، پیوسته بر صراط خواهم ایستاد. دعا می كنم و می گویم: پروردگارا! شیعیان و دوستان و یاران مرا و كسانی كه در دنیا از من پیروی كردند به سلامت بدار. پس از باطن عرش ندا می رسد: دعایت را مستجاب كردم و درباره شیعیانت شفاعت دادم. پس هر مرد از شیعیانم و كسانی كه از من پیروی كرده اند و مرا ایری نموده و با آنها كه با من سر جنگ داشته اند به عمل یا قول جنگ كرده است در حقّ هفتاد هزار تن از همسایگان و نزدیكانش شفاعت می كند. و از در دیگر سایر مسلمانان - كسانی كه شهادت لا إله إلاّ اللَّه را می گفته اند و در دلشان ذره ای بغض ما اهل البیت نبوده - داخل می شوند. [1] .
می گویم: وجه دلالت این كه هر كس ولایت امیر المؤمنین علیه السلام را داشته باشد و آن حضرت را یاری كند و با جنگ كننده با آن حضرت - با فعل و قول - جنگ نماید، شفاعتش در حقّ هفتاد هزار نفر قبول می شود، و مخفی نیست كه دعا كردن در حقّ مولایمان صاحب الزمان علیه السلام و خواستن فرج آن جناب از اقسام نصرت و یاری امیر مؤمنان علیه السلام به زبان است. زیرا كه یاری حضرت حجّت علیه السلام یاری پدر بزرگوارش می باشد، و چون حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - انتقام گیرنده از دشمنان و ستمگران نسبت به امیر المؤمنین علیه السلام است، پس هر آنچه در گرفتن این انتقام مؤثّر باشد در اقسام نصرت آن حضرت داخل است، كه از آن جمله دعا است - با توضیحی كه قبلاً آوردیم كه دعا سبب زودتر واقع شدن فرج و ظهور آن حضرت است -.
[ صفحه 613]
صادق علیه السلام از پدرش از جدش از امیر مؤمنان علی علیه السلام كه فرمود: بهشت را هشت درب است، از یك در پیغمبران و صدیقین داخل می شوند، و از در دیگر شهدا و صالحین و از پنج در شیعیان و دوستان ما داخل می شوند، پیوسته بر صراط خواهم ایستاد. دعا می كنم و می گویم: پروردگارا! شیعیان و دوستان و یاران مرا و كسانی كه در دنیا از من پیروی كردند به سلامت بدار. پس از باطن عرش ندا می رسد: دعایت را مستجاب كردم و درباره شیعیانت شفاعت دادم. پس هر مرد از شیعیانم و كسانی كه از من پیروی كرده اند و مرا ایری نموده و با آنها كه با من سر جنگ داشته اند به عمل یا قول جنگ كرده است در حقّ هفتاد هزار تن از همسایگان و نزدیكانش شفاعت می كند. و از در دیگر سایر مسلمانان - كسانی كه شهادت لا إله إلاّ اللَّه را می گفته اند و در دلشان ذره ای بغض ما اهل البیت نبوده - داخل می شوند. [1] .
می گویم: وجه دلالت این كه هر كس ولایت امیر المؤمنین علیه السلام را داشته باشد و آن حضرت را یاری كند و با جنگ كننده با آن حضرت - با فعل و قول - جنگ نماید، شفاعتش در حقّ هفتاد هزار نفر قبول می شود، و مخفی نیست كه دعا كردن در حقّ مولایمان صاحب الزمان علیه السلام و خواستن فرج آن جناب از اقسام نصرت و یاری امیر مؤمنان علیه السلام به زبان است. زیرا كه یاری حضرت حجّت علیه السلام یاری پدر بزرگوارش می باشد، و چون حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - انتقام گیرنده از دشمنان و ستمگران نسبت به امیر المؤمنین علیه السلام است، پس هر آنچه در گرفتن این انتقام مؤثّر باشد در اقسام نصرت آن حضرت داخل است، كه از آن جمله دعا است - با توضیحی كه قبلاً آوردیم كه دعا سبب زودتر واقع شدن فرج و ظهور آن حضرت است -.
[1] بحار الانوار: 121:8.